jak to jest polubić samotność
sobota, października 07, 2017
Jak to jest, że wciąż musimy kogoś mieć obok? Żeby pogadać, pośmiać się, pożartować a nawet przytulić, pocałować. Dlaczego tak bardzo boimy się zaznać samotności, być sam na sam ze sobą. A przecież w ten sposób możemy poznać siebie. Samotność nie zawsze oznacza cierpienie i smutek. Samotność nie zawsze jest zła. Skoro nie zawsze jest zła to dlaczego unikamy jej jak ognia? Przecież jeśli lubimy swoje towarzystwo, lubimy siebie to już jesteśmy szczęśliwi. Szczęśliwi sami ze sobą. Nie potrzebujemy nikogo innego aby być szczęśliwym. W takim razie dlaczego zdarzają się sytuacje, gdy tkwimy przy drugiej osobie z przyzwyczajenia i ... strachu przed samotnością. Przecież to pozwoli nam poznać siebie i pozwoli nam osiągnąć szczęście. Dlaczego uzależniamy swoje własne szczęście od innych? Oczywiście nie mam na myśli całkowitego odseparowania się od innych osób.
Czy to znaczy, że szczęście można osiągnąć tylko z kimś? Samotni jesteśmy nieszczęśliwi?
Czy to znaczy, że szczęście można osiągnąć tylko z kimś? Samotni jesteśmy nieszczęśliwi?
18 komentarze
Zawsze dobrze mieć kilka bliskich osób przy sobie, bo samotność to nic dobrego. Oczywiście, że czasem każdy z nas jej potrzebuje, ale na dłuższą metę jest ona uciążliwa.
OdpowiedzUsuńMÓJ KANAŁ NA YT-KLIK
NOWY POST-KLIK
Myślę, że nie dobrze jest być na stałe samotnym, jednak człowiek potrzebuje kilku osób, żeby mieć z kim pogadać i spędzić fajnie czas.
OdpowiedzUsuńAle sama jestem introwertykiem i nie mam czegoś takiego, że muszę zawsze mieć kogoś przy sobie i być z kimś, jednak od czasu do czasu lubię pobyć sama :)
http://live-telepathically.blogspot.com
Po części się z Tobą zgadzam, uważam, że każdy z nas powinien jakiś czas spędzać w samotności, poznając siebie, poświęcając czas temu co lubimy najbardziej, ale z drugiej strony nie powinniśmy się odseparowywać od ludzi.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko
www.just-do-one-step.pl
Ciekawy post i ciekawe spojrzenie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam - http://izabiela.pl/
Mi zawsze tlumaczono ,, człowiek to zwierzę stadne ,, dlatego dziewczyny trzymają się w grupach i dlatego mam tak smutno gdy jesteśmy odwracanie i zostajemy pozostawieniu sami sobie :)
OdpowiedzUsuńby-tala.blogspot.com
Czasem lubię pobyć sama ze sobą :)
OdpowiedzUsuńTakie chwile pozwalają mi się wyciszyć i zrelaksować.
Samotność niekiedy jest nam bardzo potrzebna :)
Pozdrawiam!
lublins.blogspot.com
To wszystko zależy od osobowości, niektórzy ludzie lubią życie samotnika. Można nie mieć przyjaciół( złe doświadczenia lub ciagłe przeprowadzki) ale dobrze wiedzieć że ma sie na kimś wsparcie (rodzina lub partner).
OdpowiedzUsuńDear, I'm in love with your blog posts and photos! We can be good blog friends ^_^ I'm following you on GFC #570, how about to follow me back, I would be glad? ♥
OdpowiedzUsuńwww.limitededitionlady.blogspot.com
Jestem osobą, która nie lubi siebie. Walczę z tym ale niestety nadal tak jest. Dlatego nie lubię samotności, bo nie chcę przebywać sama ze sobą i ze swoim myśleniem. Jednak kiedy gubię się w tym tłumie, moje myśli nie są uporządkowane a ja sama nie wiem gdzie jestem, zmuszam się do samotności i skupienia się na swojej głowie. Samotność to nic złego, czasem może coś lepszego niż towarzystwo nieodpowiednich osób.
OdpowiedzUsuńZza Obiektywu
Niestety teraz często bywa też tak, że człowiek w tłumie czuje się najbardziej samotny.
OdpowiedzUsuńNie lubię być sama, fajnie jest mieć przy sobie kogoś bliskiego:)
OdpowiedzUsuńNie jestem samotna sama z sobą. Czas na odetchnięcie, odcięcie się i pobycie samemu dobrze może zrobić. Myślę, że gdybym była cały czas otaczana przez tłumy ludzi nie czułabym się zbyt dobrze.
OdpowiedzUsuńig: oliwiaoleszczyk
littleredcherrysmile.blogspot.com
samotnośc niekiedy wydaje się jak wybawienie człowieka !
OdpowiedzUsuńZapraszam do siebie kochana <3
stay-possitive.blogspot.com
Myślę, że każdy z nas z wiekiem coraz bardziej boi się samotności. To zatacza takie koło, gdy jesteśmy dziećmi, boimy się być sami. Dobrze gdy jest z nami mama albo tata. Gdy jesteśmy nastolatkami ten strach mija, okres buntu i te sprawy czujemy się panami świata. Gdy dojrzejemy, nie odczuwamy tak jeszcze tego strachu. Jesteśmy dorośli, pewni siebie, dopiero układamy i stabilizujemy nasze życie. Gdy się starzejemy, potrzebujemy kogoś obok, kto zapewni bezpieczeństwo i towarzystwo. Najgorzej jest starzeć się samemu.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam cieplutko myszko :*
ayuna-chan.blogspot.com
Lubię spędzać ze sobą czas, poznawać siebie ale muszę mieć ludzi koło siebie inaczej wpadam w taki dołek :)
OdpowiedzUsuńMELA BLOG
A ja nie mam z tym problemu - uwielbiam być sama :) Sprawia mi to ogromną przyjemność, bo wtedy mogę odetchnąć :)
OdpowiedzUsuńlepiej jest polubić bycie samym ze sobą niż ciągle szukać kogoś obok, nie zawsze możemy mieć kogoś przy sobie i lepiej się miło zaskoczyć niż rozczarować
OdpowiedzUsuńhttp://wooho11.blogspot.com/ - Zapraszam <3
Ja nie boję się samotności. Wręcz przeciwnie, bardzo cenię sobie takie momenty. Czasami cudownie jest odpocząć od ludzi, pozbyć się uczucia przytłoczenia i zwyczajnie posiedzieć i pomyśleć. Życzę cudownego wieczoru!
OdpowiedzUsuń♥,
MADEMOISELLE BLOG